Ενώ μετρούσα σταυροπόδι
στις πολυκατοικίες ρυθμούς,
μου υπενθύμισες μεταγλωττισμένα πως ‘σου λείπω’ …
Στο ύψος τους ,
είσαι το ταίρι μου
στην οργή του ουρανού ,
το γκρεμισμένο δέκατο θαύμα …
όταν λειτουργείς μόνη,
γυμνάζεις φοβισμένους πυροσβέστες ,
βρεγμένους εραστές
στην ξηρασία ενός σάλτου …
διαισθάνομαι την μοίρΑ,
αποπροσανατολίζω την υγρασία μου
στην διακοπή της ηλεκτροδότησης …
Ληστεύεις επώνυμα την ανωνυμία μου ,
από διαίσθηση το σκοτάδι …
στους πυλώνες μου
δεν θέλω μεταγγίσεις …
μπορώ με εφήμερα βαρίδια
να αντισταθώ στο κενό των επιθυμιών σου …
συναισθηματικά , με οργή,
ανακαλύπτω ακόμη
το μυστήριο της τελευταίας ηλεκτροπληξίας …
tango …
