Τρίτη

λευκά γάντια …
ξεγέννησαν ουρλιαχτά σαξοφώνου
στο λυκόφως της θωρακισμένης πόρτας …
μάρτυρας, το μοναδικό σου άρωμα
κλάμα μοσχοβόλησε …
σπέρνεις στις κρύες νύχτες
τα ερωτηματικά σου …
ποια φαντασίωση ακόμη δεν σε έγδυσε ?
κι αν σε έγδυσε , γιατί αντιστάθηκες ?
δεν ξέρεις πως η αντίσταση είναι το ‘ναι’ της
πράξης?...
κ η ηδονή είναι το «όχι» του αύριο?...
στο μονόπρακτο της δαγκωματιάς
άκου το σημάδι … μόνο…


P.S : το κείμενο αυτό μονολογούσε ανυπόγραφο in a folder …



tango …

19.1.2008