Παρασκευή

Μύριζε βρεγμένη λατρεία
εσωτερική ταχύτητα σπασμένη
στα δάκρυα του δρόμου …

bad news …

τα λάστιχα της απογοήτευσης κρατούσαν γερά
στα μπαλωμένα χιλιόμετρα
όσο οι σταχτοπούτες μαδούσαν τα τελευταία πέπλα τους …

η διαδοχή , δεν εξελίσσεται όπως θα επιθυμούσατε …

βαθιά , στις τρύπες της αλάνας ,
υπάρχουν μόνιμα χνάρια βιασύνης
στάσιμα απομεινάρια πάθους …

κατάρες του ‘γιατί’ που θεμελιώνουν
την αφύπνιση νέας ζωής …

προγεννητικός έλεγχος του περιθωρίου στην πόρτα
παντός καιρού το στριφτό της μνήμης
βήχας ξηρασίας
νοτιάς στα ποτήρια
τρικυμία στην μπάρα …

δεν είναι το σπέρμα που χύνεται στο παραμύθι
είναι η σελιδοποίηση στα χέρια της
που χάιδευαν τις φλέβες του κομμένου άνθους δίπλα
για ένα τελευταίο ξημέρωμα πριν την λευκή ανέγερση …

καταλαβαίνουν,
σας βλέπουν όλους συντονισμένους στους κλάδους σας
να βολεύεστε με εγχειρίσεις σιαμαίες του ‘εγώ ‘ σας …

γι’ αυτό ξαπλώνουν
στην κοιλιά ενός πυρωμένου καπό
κοροϊδεύοντας vos distractions …

tango …