Δευτέρα

εγγύηση κράτησε ο βυθός
το κρεμασμένο ψευδώνυμο,
σύμβολο αγχόνης
δίχως τους κόμπους της …

το φύλο εκείνης της επιφάνειας
τρέφεται από κοράλλια φεγγαριού
κ ερυθρά κατάλοιπα …

ενώ …

εσύ ,
γλώσσα κουλουριασμένη
σαν νάρκη, περιμένεις
τον ελαιοχρωματιστή της εντοιχισμένης ελευθερίας
να στοκάρει τις εκρήξεις σου …

εσύ ,
ελάχιστη ποινή
στις γόνιμες γωνίες της βίβλου ...
κρατουμένη στην πτέρυγα των ταμάτων,
θυμίαμα απόπειρας απελπισμένων
έχεις επιδερμίδα από τζάμι
για όσους σκύβουν
για όσες κοντοστέκονται …

ενδιαφέρθηκε κανείς
για τον ξεριζωμένο καρπό ?
για την τακτοποιημένη ψευτιά?

μήπως για
την νεοφώτιστη γόβα
που αγιογραφεί με πένθιμο σπέρμα
πιασμένη στις σκαλωσιές ?

εδώ , στην κόκκινη αναγέννηση …

‘‘ούτε φίδι, ούτε μήλο
αγώνας άνισος
μ’ έκανε φτερό κ φύλο
ο παράδεισος …‘’

tango …