Τρίτη

DAMA DE MI ACORDES:

Που σας βρίσκει κανείς την ώρα αυτή?


TANGO:

Στο ‘τώρα’ , που εγκυμονεί το αύριο …


DAMA DE MI ACORDES:

Ας ζήσουμε το ‘τώρα ‘ της εφήμερης ζωής
και ας χαθούμε μετά
Ήρεμα και ξέγνοιαστα υπάρξεις σμίγουν
αναπαύονται σε άλλες απώλειες ύστερα …


TANGO :
Περιφρονώ το ‘αύριο’ …
Μεταμορφώνεται σε πρώτο σοκ
επαναληπτικής μετεμψύχωσης του ‘χθες’ …

Μπορεί όμως να γίνει τόσο εύηχο στην ακοή μου ,
όταν δεν με ρωτάς ποια είμαι ?
που στέκομαι?
γιατί δεν σε περιμένω αλλά είμαι ‘πάντα’ στην ώρα μου ? …




DAMA DE MI ACORDES:
Αν αστοχούμε συνέχεια στο σήμερα ,
δεν θα υπάρξει ποτέ κανένα σημαδεμένο ‘αύριο’ …
Αλλά η χειμερία νάρκη ίσως δεν είναι λήθαργος αφύπνισης
ίσως είναι αποτέλεσμα της επιλογής
να κοιμηθείς στο κοσμικό ναρκοπέδιο …
Εξάλλου, όταν όλοι κοιμούνται ,
ποιος θα ρυθμίσει το ξυπνητήρι στο εγερτήριο ?


TANGO :

το ‘αύριο’ λοιπόν, που ίσως ξαγρυπνάει
και παρακολουθεί τα βήματα του ‘σήμερα’ …
Θα χαρεί όταν το δει διαμελισμένο ή λαβωμένο στις νάρκες …






ΑΥΡΙΟ :
είμαι, ο παρασημοφορημένος ήρωας του χρόνου …
ο πρωτότοκος της έναρξης …
ο θηριοδαμαστής του ‘πάντα ‘ …


- αυτό το ‘πάντα’ όμως , είναι η αιλουροειδής πλευρά του ‘σήμερα’,
η σαρκοβόρα σύσφιξη στην αναπάντητη κίνηση των σαγονιών …

- η κραυγή του θύματος ,
όσο ηδονίζονται μαστιγωμένες κατακόμβες της απώλειας …

ΣΗΜΕΡΑ @ DAMA DE MI ACORDES:

όταν βγεις από την χειμερία σου νάρκη
ή θα καταστρέψεις ή θα ομορφύνεις το τσίρκο των απελπισμένων
στο ‘κοσμικό ναρκοπέδιο’ του ‘αύριο’ …


TANGO :


κρίμα που οι νάρκες έγιναν σπάνια , πολύτιμα πετράδια
και οι ‘άλλοι’ πληθαίνουν σαν ‘tomorrow’,
(τ)ώρα ...

etc…etc…etc …








DAMA DE MI ACORDES & tango