Παρασκευή










η υποταγή είναι μεγάλο ‘’Ο ‘’
οι λανθασμένοι κρίκοι
είναι για όσους δεν κατάλαβαν την ιστΟρία …


προσκυνάω τα χέρια που βιάστηκαν
στην λανθασμένη εξακρίβωση του μεγέθους …

έχει τέλος το σημάδι
εφοδιασμένο από οξυγονοκολλημένες σάρκες
όταν παγιδεύεται …

non, δεν πρόλαβες καν
να γύρεις σε εκείνο το μαξιλάρι
με άρωμα ανεξίτηλου μαρκαδόρου
στα περίχωρα του casting

non, δεν κράτησες το soundtrack 45 στροφών
όταν το έλουσα σε ξύδι
για να σώσω εσοχές φθοράς …
κλαίνε οι στροφές και τα chapitres …

μια λεκάνη μπορεί να σου πεί ,
και η μούχλα μιας ταινίας
να σου εξηγήσει ένα forward , ένα repeat ,ένα pause …

τι έχεις σφίξει ανάμεσα στους μηρούς σου ?
ένιωσες ποτέ ύφασμα να διαπραγματεύεται την ντροπή σου ?











ήταν διαβασμένη από γένος, η επιλογή
στο ευαγγέλιο της εξιλέωσης …

η ευλογία , γέμισε φυτεμένους γυναικωνίτες
που εκλιπαρούν ρυθμούς
από αυτόματα ποτίσματα …




ότι έπνιξα ,
στεγνό να το ξεκρεμάσεις από την σκουριασμένη απλώστρα …

όλα μυρίζουν πρωτεύουσα, σοκάκια, προτιμήσεις
ανεφοδιασμό, ίλιγγο, χυμένο παζάρι ,κοκτέιλ σπέρματος,
και ένα μοναδικό άρωμα πού ξεκλειδώνει τις υπόγειες διαβάσεις …




φταίω να δοξάσω την σημαδεμένη κατά λάθος Εύα?

με αντιφατικές κινήσεις
ένα μήλΟ θα γεννηθεί … σύντομα …




δωρεά στον επίλογο
δαγκωματιά στο υστερόγραφο




τώρα, ας φτιάξουμε ,
φλούδες around our neck …
σκηνοθετημένες ραγάδες
στην ανανεωμένη γεύση
και επιτέλους , the troubles ενός σημαδιού
ας κινηθούν νόμιμα στο πλησιέστερο δέρμΑ …




tango …